C. R. Zafón - Gra Anioła

Wydawnictwo: MUZA
Liczba stron: 608
 
"-Źle pan wygląda - zawyrokował.
-Niestrawność - odparłem.
- A co panu zaszkodziło?
- Życie."

Poznajmy Davida Martina, młodego pisarza, poszkodowanego przez życie i nieszczęśliwie zakochanego młodzieńca. Jednak w końcu szczęście uśmiecha się do Davida i jego dzieła zostają docenione przez miejscowych. Niestety zobowiązany jest pisać pod pseudonimem, a dodatkowo ma narzucony termin dostarczenia kolejnej powieści. Mimo, że taka praca wreszcie pozwala wydostać się mu z obleśnego pensjonatu i zacząć prowadzić dostatnie życie, nie może w pełni korzystać z tych dóbr i zaniedbuje się coraz bardziej, pisząc całe dnie i noce. Nagle dostaje propozycję napisania książki swojego życia, bez terminów, bez zobowiązań, w dodatku za ogromne pieniądze i coś jeszcze. Druga taka okazja się nie przydarzy, jednak jest w niej coś podejrzanego, coś napawającego strachem. Czy Dawid się zgodzi pracować dla tajemniczego "pryncypała" ?

"Zawiść jest religią przeciętniaków."

C.R. Zafón - byłam pewna, że za tym nazwiskiem musi kryć się coś wyjątkowego - nie pomyliłam się. Sięgnęłam po drugą książkę z cyklu "Cmentarz Zapomnianych Książek" i już od pierwszego rozdziału wiedziałam, że to był dobrzy wybór. Autor przenosi nas znowu do cudownej Barcelony, tajemniczej i subtelnej, ale o wiele bardziej mrocznej niż w "Cieniu wiatru". Jak wiecie w takich klimatach czuje się jak ryba w wodzie. ;)

"Sądzę, że jest pan zbyt surowym sędzią dla siebie, co zresztą jest cechą wyróżniająca jednostki wartościowe. Proszę mi wierzyć, że przez lata mojej działalności stykałem się z rzeszą osób, za które nie dałby pan złamanego grosza, ale które miały o sobie bardzo wysokie mniemanie."

Czyta się szybko, zachłannie i ten piękny język. Tak, musicie przyznać, że książki Zafóna są napisane wyjątkowo i mimo swojej objętości nigdy się nie dłużą i nie nudzą. Wartka akcja, świetne dialogi i płynne wprowadzanie nowych wątków, chociaż tu ich mnogość sprawiała, że można było się pogubić. Wydaje mi się, że przez to książka wydawała się chaotyczna, tym bardziej, że nie wszystkie z wątków zostały doprowadzone do końca. Może autor chciał, żeby czytelnicy sami wymyślili sobie ich zakończenie i każdy miał swoją interpretacje tej powieści?

Oprócz wielu wątków pojawia się też wiele postaci. Bogactwo i różnorodność charakterów wzbudza podziw. Każda postać jest przynajmniej niebanalna. A już największą zagadka jest dla mnie postać pryncypała.

Książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Miałam wrażenie, że czytam jakąś zakazaną księgę, coś co nigdy miało nie trafić do moich rąk. Jest zupełnie inna niż "Cień wiatru". Tak mroczna i dosłownie usłana trupami, ma swój urok, tego nie zaprzeczę, i jest naprawdę świetna pod każdym względem, ale jeśli miałabym wybierać, to postawiłabym na "Cień wiatru".
Pisarz po raz kolejny pokazał klasę, chyba każdy to przyzna. To nie moje ostatnie spotkanie z tym autorem, tego jestem pewna.

Moja ocena: 9/10

~ Jane ~